Do ewidencji działalności gospodarczej służą urządzenia księgowe:
- konta księgowe,
- rejestry,
- dziennik,
- zestawienia obrotów i sald,
- programy komputerowe.
Konto księgi głównej jest oznaczone 3 cyframi, gdzie:
- cyfra pierwsza oznacza numer zespołu,
- cyfra druga - konto główne zbiorcze,
- cyfra trzecia - konto główne szczegółowe.
Odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków z zakresu rachunkowości ponosi kierownik jednostki (zarząd).
Operacje gospodarcze powodują zmiany w bilansie, a ich duża ilość uniemożliwia sporządzanie bilansu po każdej operacji, dlatego:
- konto jest to podstawowe urządzenie księgowe służące zapisywaniu operacji gospodarczych,
- konto służy do księgowania zmian zachodzących w składnikach bilansu oraz w elementach wpływających na wynik finansowy.
Elementy konta to:
- nazwa konta,
- dwie przeciwne strony konta (Dt, Ct lub Wn, Ma).
Księgowanie operacji gospodarczych polega na dokonywaniu zapisu na odpowiedniej stronie konta. Po zaksięgowaniu operacji oblicza się obroty konta. Obrót konta to suma wszystkich kwot operacji zaksięgowanych po stronie debetowej lub kredytowej.
Saldo konta jest to różnica między sumą obrotów konta.
Saldo debetowe (Wn) - obrót debetowy jest większy od kredytowego.
Saldo kredytowe (Ma) - obrót kredytowy jest większy od debetowego.
Mówimy, że jest to konto debetowe lub kredytowe zależności od salda, które wykazuje. Jeśli obroty po stronie Debet i Credit są sobie równe to konto nie ma salda.
Z funkcjonowanie konta wiążą się czynności:
a) założenie konta (wpisanie nazwy i symbolu),
b) otwarcie konta:
- wpisanie stanu początkowego lub
- wpisanie pierwszej operacji, jeśli nie występowało saldo w bilansie otwarcia,
c) zapis operacji gospodarczych,
d) zamknięcie konta (podsumowanie strony Wn i Ma),
e) zbilansowanie obrotów konta (wpisanie salda, podliczenie i podkreślenie podwójną kreską na znak bilansowania się obu stron konta).
Zapis każdej operacji powinien zawierać:
- datę dokonania operacji,
- numer i symbol dowodu stanowiącego podstawę zapisu,
- treść o rodzaju operacji,
- kwotę wyrażoną w złotych.
Rejestracja operacji - zasad podwójnego zapisu
Zasada podwójnego zapisu polega na zapisaniu każdej operacji:
- na co najmniej dwóch kontach,
- po przeciwnych stronach kont,
- w takiej samej kwocie.
Przez podwójny zapis powstaje związek między kontami, który nazywa się korespondencją kont.
Zapis na kontach może być prosty (dwa konta) lub złożony (wiele kont).
Obowiązuje zasada, że suma zapisów po Wn jest równa sumie zapisów po Ma.
Konta bilansowe to konta, których salda są wykazywane w sprawozdaniu bilansowym i odzwierciedlają zmiany w aktywach i pasywach jednostki. Występują więc konta aktywne, pasywne oraz aktywno-pasywne.
Salda kont aktywnych są przenoszone do odpowiednich rubryk bilansu po stronie aktywów.
Salda kont pasywnych są przenoszone do odpowiednich rubryk bilansu po stronie pasywów.
Konto bilansowe przejmuje stany początkowe poszczególnych składników aktywów i pasywów z bilansu otwarcia. Na koncie bilansowym następuje ustalenie stanów końcowych poszczególnych składników aktywów i pasywów wykazywanych na koniec okresu w bilansie zamknięcia.
Konta aktywne służą do ewidencji aktywów.
Konta pasywne służą do ewidencji pasywów.
Konta aktywno-pasywne służą do ewidencji składników aktywów i pasywów.
Konta bilansowe są bezpośrednio powiązane z bilansem poprzez (powiązanie stanów składników aktywów i pasywów z saldami kont bilansowych jest rezultatem obowiązującej w rachunkowości zasady ciągłości):
- stany początkowe,
- stany końcowe.
Dzielenie i łączenie kont
Plan kont w jednostce nie jest sztywny, ma on dostarczać potrzebnych informacji.
Dzielenie konta to zastąpienie danego konta innymi lub uzupełnienie go zbiorem innych kont.
Wyróżnia się podzielność pionową i poziomą konta syntetycznego.
Podzielność pionowa występuje wtedy, gdy na powstałych nowych kontach księguje się operacje o odmiennej treści ekonomicznej, np. Środki trwałe (konto macierzyste) i Umorzenie środków trwałych. Wydzieleniu podlegają operacje jednorodne.
Pionowy podział konta jest stosowany:
- w celu uzyskania większej przejrzystości (np. konto wynik finansowy),
- gdy ewidencję prowadzi się według wartości umownych np. konto Środki trwałe (Umorzenie środków trwałych jako konto korygujące wartość środków trwałych).
Podzielność pozioma polega na wyodrębnieniu z konta macierzystego (głównego) szczegółowych kont, które mają taki sam charakter np. z konta Materiały wydzielamy konta Towary w detalu i Towary w hurcie (dotychczasowe konto istnieje) albo z konta Środki pieniężne wyodrębnia się konta: Kasa, Rachunek bankowy, Inne środki pieniężne (dotychczasowe konto przestaje istnieć).
Innym rodzajem podzielności poziomej jest obok konta syntetycznego występowanie kont analitycznych służących uszczegółowienie zapisów na koncie syntetycznym np. Towary w magazynie (konto syntetyczne) i konta analityczne: Towary w magazynie nr 1, Towary w magazynie nr 2.
Zarówno na koncie syntetycznym, jak i analitycznym obowiązuje zasada podwójnego zapisu. W stosunku do kont analitycznych obowiązuje zasada powtarzalności zapisu, tzn. zapis w analityce jest powtórzeniem zapisu na koncie syntetycznym.
Konsekwencjami zasady zapisu powtarzanego są równości:
a) obrót Dt konta syntetycznego = suma obrotów Dt wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta,
b) obrót Ct konta syntetycznego = suma obrotów Ct wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta,
c) saldo Dt i Ct konta syntetycznego = suma sald Dt i Ct wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta.
Przy prowadzeniu księgowania na komputerze zapisy w analityce są pierwotne, natomiast w syntetyce są zbierane operacje globalne.
Saldo konta zawiera treść ekonomiczną:
- saldo początkowe informuje o stanie składników na początek okresu,
- saldo końcowe informuje o stanie składników na koniec okresu.
- konta księgowe,
- rejestry,
- dziennik,
- zestawienia obrotów i sald,
- programy komputerowe.
Konto księgi głównej jest oznaczone 3 cyframi, gdzie:
- cyfra pierwsza oznacza numer zespołu,
- cyfra druga - konto główne zbiorcze,
- cyfra trzecia - konto główne szczegółowe.
Odpowiedzialność za wykonywanie obowiązków z zakresu rachunkowości ponosi kierownik jednostki (zarząd).
Operacje gospodarcze powodują zmiany w bilansie, a ich duża ilość uniemożliwia sporządzanie bilansu po każdej operacji, dlatego:
- konto jest to podstawowe urządzenie księgowe służące zapisywaniu operacji gospodarczych,
- konto służy do księgowania zmian zachodzących w składnikach bilansu oraz w elementach wpływających na wynik finansowy.
Elementy konta to:
- nazwa konta,
- dwie przeciwne strony konta (Dt, Ct lub Wn, Ma).
Księgowanie operacji gospodarczych polega na dokonywaniu zapisu na odpowiedniej stronie konta. Po zaksięgowaniu operacji oblicza się obroty konta. Obrót konta to suma wszystkich kwot operacji zaksięgowanych po stronie debetowej lub kredytowej.
Saldo konta jest to różnica między sumą obrotów konta.
Saldo debetowe (Wn) - obrót debetowy jest większy od kredytowego.
Saldo kredytowe (Ma) - obrót kredytowy jest większy od debetowego.
Mówimy, że jest to konto debetowe lub kredytowe zależności od salda, które wykazuje. Jeśli obroty po stronie Debet i Credit są sobie równe to konto nie ma salda.
Z funkcjonowanie konta wiążą się czynności:
a) założenie konta (wpisanie nazwy i symbolu),
b) otwarcie konta:
- wpisanie stanu początkowego lub
- wpisanie pierwszej operacji, jeśli nie występowało saldo w bilansie otwarcia,
c) zapis operacji gospodarczych,
d) zamknięcie konta (podsumowanie strony Wn i Ma),
e) zbilansowanie obrotów konta (wpisanie salda, podliczenie i podkreślenie podwójną kreską na znak bilansowania się obu stron konta).
Zapis każdej operacji powinien zawierać:
- datę dokonania operacji,
- numer i symbol dowodu stanowiącego podstawę zapisu,
- treść o rodzaju operacji,
- kwotę wyrażoną w złotych.
Rejestracja operacji - zasad podwójnego zapisu
Zasada podwójnego zapisu polega na zapisaniu każdej operacji:
- na co najmniej dwóch kontach,
- po przeciwnych stronach kont,
- w takiej samej kwocie.
Przez podwójny zapis powstaje związek między kontami, który nazywa się korespondencją kont.
Zapis na kontach może być prosty (dwa konta) lub złożony (wiele kont).
Obowiązuje zasada, że suma zapisów po Wn jest równa sumie zapisów po Ma.
Konta bilansowe to konta, których salda są wykazywane w sprawozdaniu bilansowym i odzwierciedlają zmiany w aktywach i pasywach jednostki. Występują więc konta aktywne, pasywne oraz aktywno-pasywne.
Salda kont aktywnych są przenoszone do odpowiednich rubryk bilansu po stronie aktywów.
Salda kont pasywnych są przenoszone do odpowiednich rubryk bilansu po stronie pasywów.
Konto bilansowe przejmuje stany początkowe poszczególnych składników aktywów i pasywów z bilansu otwarcia. Na koncie bilansowym następuje ustalenie stanów końcowych poszczególnych składników aktywów i pasywów wykazywanych na koniec okresu w bilansie zamknięcia.
Konta aktywne służą do ewidencji aktywów.
Konta pasywne służą do ewidencji pasywów.
Konta aktywno-pasywne służą do ewidencji składników aktywów i pasywów.
Konta bilansowe są bezpośrednio powiązane z bilansem poprzez (powiązanie stanów składników aktywów i pasywów z saldami kont bilansowych jest rezultatem obowiązującej w rachunkowości zasady ciągłości):
- stany początkowe,
- stany końcowe.
Dzielenie i łączenie kont
Plan kont w jednostce nie jest sztywny, ma on dostarczać potrzebnych informacji.
Dzielenie konta to zastąpienie danego konta innymi lub uzupełnienie go zbiorem innych kont.
Wyróżnia się podzielność pionową i poziomą konta syntetycznego.
Podzielność pionowa występuje wtedy, gdy na powstałych nowych kontach księguje się operacje o odmiennej treści ekonomicznej, np. Środki trwałe (konto macierzyste) i Umorzenie środków trwałych. Wydzieleniu podlegają operacje jednorodne.
Pionowy podział konta jest stosowany:
- w celu uzyskania większej przejrzystości (np. konto wynik finansowy),
- gdy ewidencję prowadzi się według wartości umownych np. konto Środki trwałe (Umorzenie środków trwałych jako konto korygujące wartość środków trwałych).
Podzielność pozioma polega na wyodrębnieniu z konta macierzystego (głównego) szczegółowych kont, które mają taki sam charakter np. z konta Materiały wydzielamy konta Towary w detalu i Towary w hurcie (dotychczasowe konto istnieje) albo z konta Środki pieniężne wyodrębnia się konta: Kasa, Rachunek bankowy, Inne środki pieniężne (dotychczasowe konto przestaje istnieć).
Innym rodzajem podzielności poziomej jest obok konta syntetycznego występowanie kont analitycznych służących uszczegółowienie zapisów na koncie syntetycznym np. Towary w magazynie (konto syntetyczne) i konta analityczne: Towary w magazynie nr 1, Towary w magazynie nr 2.
Zarówno na koncie syntetycznym, jak i analitycznym obowiązuje zasada podwójnego zapisu. W stosunku do kont analitycznych obowiązuje zasada powtarzalności zapisu, tzn. zapis w analityce jest powtórzeniem zapisu na koncie syntetycznym.
Konsekwencjami zasady zapisu powtarzanego są równości:
a) obrót Dt konta syntetycznego = suma obrotów Dt wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta,
b) obrót Ct konta syntetycznego = suma obrotów Ct wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta,
c) saldo Dt i Ct konta syntetycznego = suma sald Dt i Ct wszystkich kont analitycznych prowadzonych do tego konta.
Przy prowadzeniu księgowania na komputerze zapisy w analityce są pierwotne, natomiast w syntetyce są zbierane operacje globalne.
Saldo konta zawiera treść ekonomiczną:
- saldo początkowe informuje o stanie składników na początek okresu,
- saldo końcowe informuje o stanie składników na koniec okresu.
Wszystkie wpisy zostały przygotowane z należytą starannością, aby jak najlepiej przedstawić dane zagadanienie. Miłego czytania.
KonwersjaKonwersja EmotikonyEmotikony